Ik weet niet hoe jullie erover denken maar voor mij is het op zondagmiddag de tijd om op je gemakje een boek te lezen of een glaasje wijn te drinken. Ik hoef van mijzelf niets te doen op deze dag in de week. Geen verplichte karweitjes, geen klusjes, nee, dit moment is voor mij. Heel soms sta ik mijzelf toe om op de bank, met een kussentje zoetjes weg te dutten maar dat is bij uitzondering want slapen overdag is niet mijn ding.
Een paar zondagen geleden had ik zo’n heerlijk relaxmomentje. Het was een prachtige nazomerdag met een ongekende temperatuur. Marije had Spip en Coco, haar twee konijnen in de buitenren gezet en was met haar vriend op pad gegaan.
Ik had het lekkerste plekje in huis opgezocht en mijzelf geïnstalleerd op de bank. Het zonnetje scheen naar binnen en vleide zich warmpjes tegen mijn wangen. Langzamerhand zakte mijn boek naar beneden, mijn oogleden werden zwaarder en ik dacht bij mijzelf: ‘waarom niet?’
Door de geopende tuindeuren hoorde ik mijn buurvrouw mijn naam roepen. Dat doet ze niet zo vaak op zondag.. Ik opende één oog en keek Marcelino verbaasd aan. Hoorde ik het nu goed?
‘Jolanda?… Heb jij soms een zwartwit en een zwart konijn?’ Nu ging ik rechtop zitten, waar ging dit naar toe? Terwijl deze vraag zich tot mij doordrong, snelde het antwoord er al achteraan: onze trouwe knagers hadden de kuierlatten genomen. Voor dat ik het wist, rende ik in de tuin als een idioot achter een paar ondeugende ontsnapkampioenen aan. Van mijn ontspannen bankhangen was niets meer over. In plaats daarvan werkte ik mij in het zweet om een paar hangoren terug in hun hok te krijgen. Natuurlijk zochten ze een schuilplaats tussen stapels potten in alle soorten en maten en natuurlijk gingen ze in een perk zitten dat net zo ondoordringbaar is als de jungle van Brazilië. Konijnen niet intelligent? Hmm, ze krijgen een deurtje met een hendeltje open, ze weten precies hoe ze uit je handen moeten blijven… er zit tactiek in de manier waarop ze uitwijken….
Vier liter zweet en een hoop zacht gemompelde scheldwoorden verder, zaten ze weer in hun hok, uitgeput van de jacht. Ik verdween in de douche na deze topprestatie, mijn doorweekte kleren konden in de was.
Als Marije thuiskomt, zal ik haar eerst vertellen dat ze die beesten een nieuwe naam mag geven: Houdini, ze hebben ontsnappen tot een kunst verheven. Pas maar op Flappie, de kerstdagen komen in zicht!
Comments are closed.