Met een flinke ruk wordt de lokaaldeur opengetrokken, ondanks de herrie in de klas van spelende en kletsende kinderen draai ik me instinctief om. Daar staat hij, bij de deur, zijn hele lichaamstaal straalt woede uit; er is iets goed mis.

Ik loop naar hem toe; ‘Zullen we even praten in de koepel?’ De koepel is de gemeenschapsruimte van onze school die aan één kant met een halfronde raampartij is afgezoomd.

Hij gaat op de veel te grote stoel zitten, zijn beentjes bungelen een eind boven de vloer toch is er niets lachwekkends aan deze situatie.

Zijn ogen vertellen me dat we te maken hebben met een zeer ernstige zaak.

Lees meer

In mijn gezin worden meerdere talen gesproken;
Nederlands voor de normale communicatie; mag ik de boter, tot vanavond enz.
Nederlands XL voor die momenten dat er anders niet naar je geluisterd wordt… Dan geldt de regel: wie het hardst spreekt heeft gelijk. Mogen jullie raden wie er het meest gelijk heeft!
Engels, met name toen de kinderen klein waren en er dingen besproken moesten worden die niet voor kleine oortjes bestemd waren. Dit werkte maar kort want ze hadden al snel in de gaten waar die vreemde taal voor diende.

‘Hm, ze moeten zeker weer iets bespreken wat wij niet mogen horen……. Zou het soms over….. gaan?’ Klonk het dan van de achterbank omdat de auto nu eenmaal de plaats is waar je heel belangrijke dingen tegen elkaar te zeggen hebt. Negen van de tien keer hadden ze het nog geraden ook.

Lees meer

Ik weet niet hoe jullie erover denken maar voor mij is het op zondagmiddag de tijd om op je gemakje een boek te lezen of een glaasje wijn te drinken. Ik hoef van mijzelf niets te doen op deze dag in de week. Geen verplichte karweitjes, geen klusjes, nee, dit moment is voor mij. Heel soms sta ik mijzelf toe om op de bank, met een kussentje zoetjes weg te dutten maar dat is bij uitzondering want slapen overdag is niet mijn ding.

Een paar zondagen geleden had ik zo’n heerlijk relaxmomentje. Het was een prachtige nazomerdag met een ongekende temperatuur. Marije had Spip en Coco, haar twee konijnen in de buitenren gezet en was met haar vriend op pad gegaan.

Lees meer

Het is alweer even geleden dat ik een blog geschreven heb, terwijl ik me had voorgenomen om elke week een nieuwe te schrijven.

Misschien was dat een beetje overmoedig gedacht van mij. De laatste blog was net voor Pinksteren geschreven. Daarna brak een tijd van drukte en hectiek aan. Ik had het van te voren kunnen weten; er was geen tijd om een fatsoenlijke tekst uit mijn laptop te rammelen. Hoewel… ik heb tekst genoeg geschreven; twee collega’s namen afscheid en er moest een lied komen. Onverwacht heb ik het instuderen van de musical door groep 6/7/8 overgenomen van een collega en daar moest ook een hoofdstukje bijgeschreven worden voor mijn eigen klasje ( groep 3/4/5). Hier en daar nog een aanvulling voor de schoolgids hoewel het grootste deel gelukkig niet onder mijn redactie valt.

Lees meer

Deze maand staat het vrouwenmagazine Eva in het teken van perfectionisme. ‘Gelukkig niet perfect’ staat er op de cover. Termen als: ‘omarm je ‘imperfectionisme’ en ‘je bent goed zoals je bent’ laten een spoor van frustratie achter in mijn denken.

Door de jaren heen, heb ik mijzelf aardig leren kennen. Op een aantal blinde vlekken na, weet ik zo te noemen waar mijn tekorten liggen en waar ik goed ik ben. Helaas, als ik mijn lijstje opmaak, is de kolom met mijn tekortkomingen veel langer dan het deel met mijn talenten. Maar het wordt nog ingewikkelder.

Lees meer

Schrijven is een heel raar proces. Soms doe ik allerlei dingen door elkaar; een liedje in elkaar breien, tekst redigeren en ook nog even werken aan een nieuwe blog. Niet te vergeten, de wc schoonmaken, afwasmachine leeghalen, pianospelen… ( hoezo chaotisch?)

En het grappige is, het lijkt gewoon onder je handen te ontstaan!

Lees meer

Ik houd van vertellen, Bijbelverhalen en andere verhalen in de klas maar ook het kerstverhaal dat een jaarlijks terugkerend fenomeen is in onze school-kerstvieringen. Menig collega maakt zich al maanden van tevoren druk over de inhoud van het verhaal maar ook over het daadwerkelijk vertellen voor niet alleen de kinderen maar ook hun ouders. Ik vind het nooit een probleem, ik heb er plezier in. Het is heerlijk om te zien hoe mensen genieten van een goed verhaal, als je de emoties uit je vertelling weerspiegeld ziet op hun gezichten, de zucht van ontspanning als je laatste woorden gezegd zijn. Vertellen is een nieuwe wereld in woorden scheppen, het is geweldig om te doen!

Lees meer